08 Aralık 2006

İŞTE BU!!!

-Hep gidilecek bir yer varmış ve oraya tıpkı bir rüyadaki gibi bir türlü gidemiyormuşum duygusundan kurtulmak için yazıyorum. Bir türlü mutlu olamadığım için yazıyorum. Mutlu olmak için yazıyorum.
Orhan Pamuk un babasının bavuluyla ilgili yaptığı konuşmadan aldım bunları.Devamlı hissettiğim bir şeylerin eksikliği duygusu yerine dolduramama duygumun nedenini öyle güzel özetliyor ki. Bunu okuduğum ana kadar bu eksikliği bir şeylere takılarak doldurmaya çalıştım hep.Ama aniden gözümün önünde ışıl ışıl cascavlak beliriverdi karşımda. İyi mi yazarım kötü mü yazarım onu bilemem ama işte budur. Yapmak istediğim bu bir şeyler yazmak yaratmak. Çünkü o zaman hayal kuruyorum ve içinde yarattığım dünyada bende yaşıyorum. Eksiklik duygusu yerini büyük bir tatmine bırakıyor. Yaratmak üretmek bunun kadar güzel olan bir şey var mı? Kendine ait özgür bir dünya. Bu dünyada mutlu olmak da romantik olmak da hayallere kapılmak senin elinde. İşte ben buyum ben bunu yapmak istiyorum. Bir odaya kapanıp hayal kurmak. Parmağım klavyenin üzerinde uçuşmalı. Beynimden geçenlerin hızına yetişebilmek için daha hızlı yazmaya çalışmalıyım. Sevdiğim anların fotğraflarını çekmeliyim aklımda. Oynamalı evirmeli çevirmeli yapıp bozmalıyım. Sonunda yeni şeklinin gerçeğin birebir aynısı olduğuna inandığım anda da bunu kağıda dökebilmenin huzurunu yaşamalıyım. Unutulmamalı kurulanlar, yalancı anılar. Çünkü insanoğlu birazda hayal ettiği kadar yaşar.Umut ettiği kadar vardır. Umutta aslında hepsi hepsi bir hayaldir başlangıçta.