30 Ekim 2008

KOKULAR



Onları biliriz ancak çoğunun farkında değilizdir. Girdiğimiz odadan hoşlanıp hoşlanmamaya tanıştığımız kişiyi sempatik veya itici bulmaya kadar etkiler bizi. Çoğumuz otobüslerin sıkışıklığında yanımızda dikilen adamın ter kokusundan rahatsız oluruz.

Bildiğimizi sandığımız ama aslında farkında olmadığımız o uçucu moleküller hakkında neler biliyoruz.

Bebeği anne ilk kucağına aldığında öpmeden önce içine çeker. Bıngıldağı başka gıdısı başka kokar. Huzur verir. Cennet kokar derler ama aslında anne rahminin kokusudur. Sonra bebecik gözlerini zorla açar bakar. Yirmi kişinin içinde olsa da henüz göremediğini bildiğimiz o yeni doğmuş bir damlacık şey tanır anneciğini. Yanınızda uyuyan eşinizin nefes sesiyle birlikte kokusu da rahatlatır.

Her şeyin kokusu vardır. Sinema salonlarının, kitapların, sınıfın, oturulan sıranın, yeni giysilerin yanı sıra acının ve yalnızlığın da. Hepsini sınıflandırır ve gerektiğinde kullanmak üzere beynimizin arşivine yerleştiririveririz. Bakmadan hissederiz ya odaya gireni, arkamızda duranı. Belki altıncı his denen şey kokuyla birlikte oynaşıyordur etrafımızda.

Örneğin ölümün kokusu var mıdır?


Ölümün olduğu, ölünün çıktığı evlerin farklı bir kokusu vardır. Hayır, aklınıza gelen o şeyden bahsetmiyorum. Anlatmak istediğim şey daha farklı ve daha derin. Bu ağır bir hüznün, yıkıcı bir acının ve gözyaşının kokusudur. Beklenmeyen bir ölümde veya çok sevilen birinin kaybında daha da ağırlaşır. Ölümün beklendiği evlerde, ilaç kokusunun altında hissedilir. Bu yoğun ve tatlımsı koku tene, giysilere yapışır yıkanmadan arıtamazsın. Oysa mutluluk yağmur ; huzur zeytinyağı, süt veya karamel kokuludur. Yaşlılık ise lavanta ile birlikte birazda ekşi yapıdadır.



Babaannemi kaybettiğimde, rutin işlemlerden biri olarak evini boşaltmaya gittiğimizde evin içinde dolaşmaya başladım. Eşyalar bile daha farklıydı bu defa. Yatak odasına girip de elbise dolabını açtığım zaman giysilerinden yükselen sabun ve babaannemin kendine özgü yaşlılık kokusu tokat gibi yüzüme çarpmıştı. Elbiselerine sarılıp bağırarak ağladığımda annem ve yengem beni sakinleştirmeye çalıştılar. Beni anladıklarını sanmıyorum. Çünkü ölümü anlayacak ve doğal kabul edecek kadar büyüktüm. Beni asıl yaralayan onun gittiğini bilmeme rağmen sanki yanı başımda salınıyormuşcasına hissettiğim kokusuydu. O ölmüştü ama kokusu o dolapta giysilerinin üzerinde asılı kalmıştı. Hazır olmadığım buydu. Kim hazır olabilir ki kaybettiği sevdiğinin yanında dikiliyormuşcasına kokusuyla irkilmeye. Bu tıpkı giden sevgilinin eşyalarından daha önce hiç almadığınız gibi kokusunu almaya benzer. Avaz avaz bağırır koltuk, minder ve gömlek “ben ona aitim”. Oğlunuzun boş odası hala o kokuyordur. Aslında hep bildiğiniz ama farkında olmadığınız kişiliklerinin gerçek giysileri salınır durur etrafta görüntüleri yok olduğunda dahi.

Oylum Özmen
15.08.2008-İzmir

20 Ekim 2008

BİR ÇINAR DEVRİLDİ

Kuruluş döneminin en son şairini kaybettik.Başımız sağ olsun


HASRET

Sevgimi unutmak için seyrederim bir tabloyu, bir mermeri,

Ki ne kadar dalsa ruhum yeniden döner geriye: Okurum düşüne düşüne okuduğun şiirleri,

Senin düşüncen geçerken üzerlerinde bir sıcaklık kalmıştır diye

***

AGIR HASTA

Üfleme bana annecigim korkuyorum,
Dua edip edip, geceleri.
Hastayim ama ne kadar güzel
Gidiyor yüzer gibi vücudumun bir yeri.
---
Niçin böyle örtmüsler üstümü
Çok muntazam, ki bana hüzün verir.
Agarırken uzak rüzgarlar içinde
Oyuncaklar gibi sehir.
---
Gözlerim örtük fakat yüzümle görüyorum
Agliyorsun, nur gibi.
Beraber duyuyoruz yavas ve tenha
Duvardaki resimlerle, nasibi.
---
Annecigim, büyüyorum ben simdi,
Büyüyor göllerde kamis.
Fakat degnekten atim nerde
Kardesim su versin ona, susamis. .
***

SULAR BİZDEN AKILLIDIR

Sular bizden akıllıdır,
Daha evvel görür akşamı,
İner havadan önce,karanlığa,
Büyük bir balık gibi ortadan silinir
Kaçışırken hayvanlar dağa.

---
Sular bizden akıllıdır,memnun olur,
Sadece ağaçlardan
Başka insanlardan değil,
Bizi yalnız bırakan.
---
Sular bizden akıllıdır,uyumaz,
Açar maviliğe, iri gözlerini.
Ve bekler bir ölüm sırrı içinde,
Dağlarca Kendi hayatının yerini.

Fazıl Hüsnü Dağlarca







15 Ekim 2008

SÜPRİZ POĞAÇA



Malzemeler

· 1 paket tereyağı (yumuşamış)
· 1 su bardağı yoğurt
· 1 paket kabartma tozu
· 1 paket vanilya
· 1 yumurta
· 2 bardak şeker
· Aldığı kadar un
· 1 çay fincanı hazır kurutulmuş meyve
· 1 çay fincanı damla çikolata
· 1 kahve kaşığı tarçın
· 1 paket vanilyalı dekor şekeri


Hazırlanması

1· Yumuşamış tereyağı ve yoğurdu homojen bir hale gelene kadar yoğurun.Yumuşamış tereyağı,şeker,vanilya ve yoğurdu homojen bir hale gelene kadar yoğurun.Yumurtayı ekleyip yoğurmaya devam edin.Karışım krema kıvamına gelince kabartma tozu ve aldığı kadar unu ekleyerek kulak memesi kıvamına geitrip hamurunuzu buzdolabında 15 dakika dinlendirin.
2· Hamuru oklava yardımı ile 1-1.5 cm kalınlığında açarak su bardağı ile kesin. Hamurunuzu hazırlamadan önce ılık suya ıslatıp 15 dakika bekledikten sonra iyice süzdürüp ve kuruttuğunuz kurutulmuş meyveleri damla çikolata ile harman edip poğacalarınıza harç yaparak hazırlayın..
3· Tarçın ve dekor şekerini karıştırın.
4· Yağlanmış fırın tepsisine dizerek hazırladığınız tarçınlı karışımı çay süzgeçi yardımıyla poğacaların üzerine serpin.
5·150 dereceye önceden ısıtılmış fırında poğacaların üzerleri hafif pembeleşinceye kadar pişirin.

Afiyet olsun