sil bastan - sebnem ferah
Kendini çok yalnız hissettiğin oldu mu? Dostlarının, ailenin yanında. Seni sevdiklerini söyleyen ama anlamamakta dinlememekte inat eden dostların ortasında. Kanadı kırılmış ve yalnız. Kocakarı fırtınasında kalmış gibi soğuk tatsız. Dumanlı ve rüzgarlı hissettin mi hiç.
Eğer kafana takmıyor ve fazla derin düşüncelere sahip değilsen fazlaca titremiyorsa için yalnız değilsindir görünürde. Olsan da anlamazsın zaten. Anlamadığın anlayamadığın şeyler üzemez ki seni. Hele de zaten farkında değilsen bildiklerinin . Üç beş şakayla günün neşeyle dolup yatağına kıvrıldığında yetiyorsa basit anılar ve geyikli sohbetler gerçekten çok şanslısın. Hep derim cehalet ve yanında bencillik ne güzel bir tariftir bu. Dibi tutmaz. Basit günlük kaygılar yeter gününü geçirmeye ömrünü doldurmaya. Ama gerçekten paylaşmak istiyorsan kendini sevdiğinle. Gerçekten paylaşmak istiyorsan hayatı onunla ne yapman gerekiyor. Arada bir belki fark eder yangına tutulmuş gibi saldırır belki küser sonra hadi devam dersin. Yakasını silkelesen de tutup sarsanda sağır yürekler duyar mı çığlıklarını yalnızlığın?
Yeniden başlayabilecek misin? Hatta yeniden aşık olabilecek misin ona? İlk günkü gibi titretebilecek mi bildik teni yeni keşfediyormuş gibi. Deneyebilir misin? Yüreğin var mı? Olmazsa bozduğun ezber geri teper diye korkmaz mısın? Katlandığının ve aslında aşkın çoktan gömüldüğünün farkındalığına ermek de var sonuçta. Ölü mezardan çıkıp yeniden şarkılar söyletir mi acaba?
Bu mudur insanları aldatmaya yeni heyecanlar aramaya iten. Geçici hayalet bedenler, ruhlar yeter mi mutluluğa? ..
Ben sınavdan geçtim. Kurtardım yüreğimi ve benliğimi. Kelimeler dizilmiyor artık boğazımda. Karanlık aydınlığa yelken açtı. Ufukta güneşim yeniden doğuyor. Ölümü gördüm ve artık hoş geldim hayata.
Foto buradan: http://www.silverblades-suitcase.com/mojo/dark_sun_dawn.jpg
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder